Ανέκδοτα

Ο Χριστούλης κατεβαίνει στη Γη για να τσεκάρει γενικώς την κατάσταση
κοντά στο τέλος της χιλιετίας. Σε κάποια φάση, λοιπόν, μπαίνει σ' ένα
μπαράκι όπου μπεκροπίνουν ένας Γερμανός, ένας Γάλλος και μια Ελληνάρα.
Κάθεται στην μπάρα και ο Χριστός, ξανθός, μακρυμάλλης, ψιλολετσέ, τον
βλέπει ο Γερμανός και λεει του μπάρμαν:
- 'Κέρασε, ρε, το παλικάρι μια μπιρίτσα, γιατί τον βλέπω διψασμένο'!
Κερνάει ο μπάρμαν, πίνει ο Χριστούλης, όλα καλά. Ύστερα από λίγο,
φωνάζει ο Γάλλος στον μπάρμαν:
- 'Κέρασε, ρε, το παλικάρι ένα μπουκάλι κρασί. Ντροπή να κάθεται στον
πάγκο έτσι σκέτος, χρονιάρες μέρες'. Κερνάει ο μπάρμαν, πίνει ο
Χριστούλης, όλα καλά. Ύστερα από λίγο, πετιέται και ο Έλληνας:
- 'Κέρασε, ρε', λεει του μπάρμαν, 'το παλικάρι ένα καραφάκι ούζο με μια
σπέσιαλ ποικιλία, γιατί τον βλέπω πεινασμένο και δεν κάνει χρονιάρες
μέρες...'. Πίνει ο Χριστούλης, τρωει και μετά σηκώνεται.
Πάει στο τραπέζι της παρέας και αγγίζει τον Γερμανό στον ώμο. Αυτός
πετιέται, του φιλάει το χέρι και του λεει:
- 'Χριστέ μου! Σ' ευχαριστώ! Τώρα κατάλαβα ποιος είσαι που μου πέρασαν
μεμιάς τα αρθριτικά μου'! Αγγίζει και τον Γάλλο στον ώμο ο Χριστός,
πετιέται αυτός, του φιλάει το χέρι και του λεει:
- 'Χριστέ μου! Σ' ευχαριστώ! Πάει το άσθμα μου, πέρασε! Το νιώθω!'.
Κάνει ν' αγγίξει και τον Έλληνα ο Χριστός, οπότε τραβιέται πίσω αυτός
και λεει:
- 'Χριστούλη μου, να' σαι καλά, αλλά... χειρονομίες δεν γουστάρω! Είδα
κι έπαθα να τη βγάλω την...αναπηρική σύνταξη'!

----------------------------------------------------------------------

Φθινόπωρο και πρώτη μέρα στα θρανία για τους μαθητές του αμερικανικού
κολεγίου.
Η δασκάλα παρουσιάζει στα αμερικανάκια έναν καινούριο συμμαθητή τους, τον Ιάπωνα Σακίρο Σουζούκι (γιο του διευθυντή της Σόνυ) και το μάθημα αρχίζει με μικρές ερωτήσεις ιστορίας.
«Για να δούμε λοιπόν, πόσο καλοί είστε στην αμερικανική ιστορία;» λέει η δασκάλα. «Ποιος είπε 'δώστε μου ελευθερία ή δώστε μου θάνατο';» Κάποιοι μουρμουρίζουν αλλά κανείς δεν σηκώνει το χέρι του, εκτός από τον καινούριο:
«Ο Πάτρικ Χένρυ το 1775 στη Φιλαδέφεια», απαντά.
«Μπράβο Σουζούκι, και ποιος είπε: 'Κυβέρνηση του λαού, από το λαό και για το λαό';», ξαναρωτά την τάξη η δασκάλα.
«Ο Αβραάμ Λίνκολν, το 1863 στο Γκέτυσμπουργκ», απαντά και πάλι ο Σουζούκι. Η δασκάλα κοιτάζει αυστηρά την τάξη και λέει:
«Ντροπή σας! Ο Σουζούκι είναι γιαπωνέζος και ξέρει την αμερικανική ιστορία καλύτερα από σας!»
Τη σιωπή στην τάξη σπάει μια μικρή φωνή από τα πίσω θρανία: «Ρε δεν πάτε να γαμηθείτε όλοι, μαλάκες γιαπωνέζοι!» «Ποιος το είπε αυτό;;;» ρωτάει αυστηρά η δασκάλα.
Ο Σουζούκι σηκώνει το χέρι του και χωρίς να περιμένει λέει: «Ο στρατηγός Μακάρθουρ, το 1942, στη διώρυγα του Παναμά και ο Λι Ιακόκα, το 1982 στη γενική συνέλευση της Τζένεραλ Μότορς».
Η τάξη βυθίζεται στη σιωπή. «Θέλω να ξεράσω», ακούγεται μια ξεψυχισμένη φωνή. > >«Ποιος το είπε αυτό;;;» ξαναρωτάει με το ίδιο βλοσυρό ύφος η δασκάλα.
Και ο Σουζούκι πετάγεται πάλι: «Ο Τζορτζ Μπους ο πρώτος, στον πρωθυπουργό Τανάκα κατά τη διάρκεια επίσημου δείπνου στο Τόκιο το 1991».
Ένας μαθητής σηκώνεται όρθιος και ξεσπάει: «Ρε δε μας παίρνεις καμιά πίπα, λέω γω!!!» Και ο Σουζούκι, ψύχραιμα: «Μπιλ Κλίντον στη Μόνικα Λουίνσκι, το 1997, στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου».
Δυο τρεις μαθητές πετάγονται και φωνάζουν: «Α γαμήσου ρε μαλακισμένο, Σουζούκι».
Ατάραχος ο γιαπωνέζος: «Βαλεντίνο Ρόσι, παγκόσμιο πρωτάθλημα μοτοσικλέτας, ράλι Νότιας Αφρικής, το 2002».
Κόλαση στην τάξη, οι μαθητές ουρλιάζουν και πετάνε καρέκλες, η δασκάλα έχει σωριαστεί λιπόθυμη και ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο διευθυντής: «Ε, μα την Παναγία δεν έχω ξαναδεί τέτοιο μπουρδέλο».
Και στο βάθος ακούγεται πάλι η φωνή του Σουζούκι: «Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κώστας Καραμανλής, το 2004, στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησής του».

---------------

Γιατί οι ξανθιές έχουν ένα ταμπλό κρεμασμένο πάνω από το κρεβάτι τους, που γράφει : " ΑΑΑΧ......ΑΑΑΑΑΑΑΧ.....ΑΑΑΧ....." ;
Για να μη ξεχνάνε τα λόγια .

---------------------

-Τι περιμένει μια ξανθιά στις δυόμισι τα ξημερώματα έξω από μία πιτσαρία;
-Να πάει τρεις... Γιατί στις τρεις, η μία πίτσα δώρο!

----------------

-Ένας τύπος παίρνει κάθε πρωί το λεωφορείο να πάει στη δουλειά του και κάθε μέρα βλέπει μέσα μια χήρα, μαυροφορούσα και χαμηλοβλεπούσα. Τη βλέπει μία, τη βλέπει δύο κλπ κλπ στο τέλος αρχίζει να τη γουστάρει. Της την πέφτει λοιπόν στην αρχή με το μαλακό (χήρα γυναίκα άλλωστε) και όσο αυτή δεν ενδίδει τόσο ποιο φορτικός γίνεται. Εν πάση περιπτώσει, χήρα βράχος ακλόνητος, δεν πέφτει με τίποτα κι ο τύπος πάει να σκάσει.Κάποια μέρα ο εισπράκτορας, ο οποίος έχει πάρει πρέφα την όλη φάση, φωνάζει τον τύπο και του λέει :
-"Κοίτα να δεις, βλέπω ότι γουστάρεις τη χήρα. Κι επειδή συμβαίνει να τη γνωρίζω και ξέρω την ιστορία της θα σε βοηθήσω. Λοιπόν, το κλειδί στην περίπτωση της χήρας είναι ότι είναι κολλημένη με τον μακαρίτη, δεν μπορεί να ξεπεράσει τον θάνατό του. Κάθε μέρα, προς το βραδάκι, πηγαίνει στο νεκροταφείο και κλαίει πάνω από το μνήμα. Αυτή ακριβώς την αδυναμία της πρέπει να εκμεταλλευθείς.Η συμβουλή μου, λοιπόν, είναι η εξής: πήγαινε λίγο νωρίτερα και κρύψου πίσω από τον τάφο κι όταν έρθει η χήρα εμφανίσου ξαφνικά μπροστά της και πες ότι είσαι άγγελος Κυρίου και ότι μπορείς να την φέρεις σε επαφή με τον άντρα της. Όπως θα είναι ψιλοσκοτεινά δεν θα καταλάβει τίποτα. Πιάστην στο ψηστήρι και πάνω στη φάση γά** την."Πράγματι, έτσι και έγινε. Ο τύπος κρύβεται πίσω από τον τάφο και μόλις έρχεται η χήρα κι αρχίζει το κλάμα πετάγεται ξαφνικά μπροστά της και της λέει:
"Είμαι άγγελος Κυρίου, μπορώ να σε φέρω σε επαφή με τον άντρα σου".Η χήρα τα παίζει στην αρχή αλλά γρήγορα συνέρχεται και τον ρωτάει:
"Αλήθεια μπορείς ?".
"Ναι", λέει ο τύπος, "αλλά πρώτα πρέπει να κάτσεις να σε γ*****ω".
"Αποκλείεται", λέει η χήρα. "τι είναι αυτά που μου λες? Χήρα γυναίκα είμαι, δεν μπορώ να το κάνω αυτό που λες".
"Κοίτα", επανέρχεται ο τύπος, "αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να ξαναβρεθείς με τον άντρα σου. Αν δεν σ'αρέσει χάνεις την ευκαιρία."Τι να κάνει η χήρα! Με τα πολλά ψήνεται και αποφασίζει να του κάτσει. Του λέει όμως:
"Κοίταξε να δεις, δέχομαι να με ******* αλλά μόνο από π**ω. Το "μπρ***ά" το έχω αφιερώσει στον άντρα μου".Συμφωνεί ο τύπος ..αρχίζει να την ****** και στο τελείωμα πάνω τον πιάνουν τύψεις.
"Ξέρεις κάτι", της λέει, "ψέμματα σου είπα, τι άγγελος Κυρίου και μα***κίες, ο τύπος από το λεωφορείο είμαι που σου την πέφτει κάθε μέρα ".Και η χήρα:
"Εντάξει μωρέ, δεν τρέχει τίποτα. Κι εγώ δεν είμαι η χήρα, ....ο εισπράκτορας είμαι"....!